Odkąd byłam małą dziewczynką i o Hiszpanii nie miałam zielonego pojęcia, w moim domu mawiało się o tych, którzy dostatnio żyją mają tzw. ''życie jak w Madrycie'', co prawda wtedy nie za bardzo wiedziałam, gdzie ten Madryt jest, ale jawił mi się jako miejsce idylli: bogactwa, wiecznego odpoczynku oraz imprez na wysokim poziomie. Co prawda nigdy nie dane mi było mieszkać w Madrycie i nie zamierzam, bo jest to jedno z  tych miejsc, które fajnie jest zobaczyć, ale w których raczej nie ma się ochoty mieszkać (może wy jednak macie inne wrażenie, koniecznie podzielcie się w komentarzach), ale postaram się wam trochę przybliżyć to życie jak w Madrycie na przykładzie moich przemyśleń o życiu w Barcelonie, bo to właśnie je znam najlepiej!

Szukając co dokładnie oznacza ten związek frazeologiczny spotkałam się ze stwierdzeniem, że ''życie jak w Madrycie'' to nic innego jak dostatnie, pozbawione trosk życie, które zostało zapisane w ten zabawny sposób, właśnie ze względu na zabawną grę słowną. Ale jak właściwie wygląda to dostatnie życie w okresie kryzysu, kiedy wiele rodzin przeżywa trudności finansowe, związane z masowymi zwolnieniami, zmniejszeniem wynagrodzenia- te czynniki spowodowały, że o zasobne życie coraz trudniej, tym bardziej w Katalonii, bo w końcu mieszkańcy tego regionu znani są ze swojej nadmiernej oszczędności... W dzisiejszym poście napiszę wam jak wygląda dostatnie życie w dobie kryzysu i jakie zmiany spowodowało każdego dnia w codziennej rutynie mieszkańców.

PO PIERWSZE- JEDZENIE NA MIEŚCIE...

Hiszpańskie godziny pracy są naprawdę długie, w większości przypadków w długie godziny poza domem wliczane są przerwy w pracy podczas których pracownicy mogą posilić się ciepłym posiłkiem, ja mam akurat tylko godzinę wolnego, ale dużo hiszpańskich rodzin ma co najmniej wolne dwie godziny. Tak długi czas odpoczynku często jest za krótki na to, aby wrócić do domu i zjeść porządny obiad, dlatego też większość osób przynosi własne posiłki. Jednakże jeszcze parę lat temu na osoby z własnymi pojemnikami z jedzeniem patrzyłoby się co najmniej dziwnie i w złym tonie było nie wyjść ze znajomymi z biura na długi posiłek, a przy okazji pogadać o bieżących sprawach. Wyjście na kawę także nie było niczym dziwnym, oczywiście o ile w danym miejscu pracy był akurat czas na tą prowizoryczną czynność. Aktuat niewiele biur jest w stanie zapewnić swoim pracownikom poranną kawę, zazwyczaj podawana jest z osławionej maszynki nespresso- jeśli firma prosperuje dobrze i macie szczęście pracodawca zapewni wam kapsułki kawy, jeśli jednak nie to będziecie musieli kupić je za własne pieniądze.

PO DRUGIE- IMPREZY

Jeśli mówimy o dostatnim życiu to nie możemy zapominać o imprezach do białego rana, po których wracamy z pustym portfelem, ale za to z głową pełną nowych wrażeń (o ile oczywiście je pamiętamy). Kryzys w Hiszpanii nie musi wcale oznaczać tego, że musimy rezygnować z zabawy, w końcu można napić się przed wejściem do klubu- w parku (tak jak to robi młodzież), lub po prostu umówić się u kogoś w mieszkaniu. Znam jednak osoby, które wcale nie potrzebują alkoholu do dobrej zabawy, wtedy starczy im zapłacić 7 euro za wstęp do klubu, po czym bawić się do białego rana bez dodatkowych używek. Tutaj niestety sprawa ma się gorzej z mężczyznami, bo o ile kobieta jest w stanie sobie jakoś poradzić, nawet jeżeli pije (w końcu zawsze znajdzie się jakiś uczynny kolega, który postawi napój), o tyle mężczyzna jest zazwyczaj tym, który stawia wybrankom swojego serca. 

Podejrzewam, że imprezy w Madrycie są na podobnym poziomie jak w Barcelonie czy w moim rodzinnym mieście Wrocławiu, gdzie w zależności od ''prestiżu'' klubu znajdziemy odpowiedni przedział cenowy. 

W dobie kryzysu najlepiej będą sobie radzić ci najbardziej sprytni, mało kto natomiast zrezygnuje z dobrej zabawy (zwłaszcza w tak zabawowym kraju jakim jest Hiszpania), co najwyżej zmieni towarzystwo na to, które umie się dobrze i taniej zabawić!

PO TRZECIE...ZAKUPY

Dostatnie życie to oczywiście także długie godziny spędzone w galeriach i pasażach handlowych na poszukiwaniu najlepiej pasujących elementów na piątkowe wyjście do klubu. I rzeczywiście, jeśli stan zamożności będziemy mierzyć po ilości osób, które znajdują się w sklepach, to pewnie moglibyście mogli pomyśleć, ze znajdujemy się w jednym z najbogatszym kraju w Europie- no tak, bardzo ciężko jest odzwyczaić ludzi do kupowania, nawet jeżeli zaczynamy mniej zarabiać pieniędzy- ale w funkcjonowaniu handlu zmieniło się parę drobnych szczegółów. Na zakupach coraz częściej widać obcokrajowców, którzy przyjechali do Hiszpanii, aby wydać ciężko zarobione pieniądze inwestując w dobra narodowe tj. Zara czy Mango. 

Oczywiście nie oznacza to, że Hiszpanie stanowią mniejszość w sklepach- jednakże szukają oni głownie okazji i przecen, amerykańskie zwyczaje takie jak: Black Friday, Shopping Thursday i wiele innych stały się pretekstem do rodzinnych wyjść i spędzeniem miłego popołudnia w ścisku głodnych zakupoholików szukając dobrych okazji na wydanie pieniędzy nakarmienia swojego zakupowego ego. 

Inną formą sprzedaży w dobie kryzysu jest sprzedaż internetowa, gdzie każdego dnia przez pracowników kreowane są specjalne zniżki tylko dla osób, które zapisały się do zakupowego klubu. Na stronach tego typu oferowane są zniżki na produkty znanych marek, a także tych mniej znanych firm, które chcą się wypromować na fali popularności popularnych stron.  

PO CZWARTE...PREZENTY

Grudzień to czas prezentów i naprawdę dziwią mnie zakupowe wybory moich znajomych, którzy są w stanie kupić swojej drugiej połówce najnowszego iPhone, Playstation, czy drogi aparat wydając na niego wszystkie zaskórniaki, nawet jeżeli potem przez cały następny rok będą narzekać na to, że zarabiają mało pieniędzy. O ile zakup drogich zabawek elektronicznych przez osoby zarabiające trochę poniżej średniej krajowej może wydawać się wam przesadą, to musicie uwierzyć mi że w pewnych kręgach posiadanie drogiego telefonu jest na tyle ważne, że niektórzy są w stanie zadłużyć się w banku, aby zadowolić drugą osobę. 

Ostatnio w pracy rozmawialiśmy o tym ile kto wydaje na prezenty i moje rachunki okazały się śmiesznie małe w porównaniu do moich kolegów, którzy są w stanie wydać 100 czy 200 euro na prezent dla drugiej osoby. I tutaj należałoby zadać sobie pytanie, czy ta chęć dostatku i przynależności do grupy czy klasy społecznej (a może po prostu chęć posiadania) nie powoduje trochę, że życie staje się na pokaz?

PO PIĄTE...SAMODZIELNOŚĆ 

Wydawać by się mogło, że dobrobyt wiąże się także z pewną dozą samodzielności, jednak okazuje się że chęć dostatniego życia na pokaz jest silniejsza niż potrzeba bycia niezależnym. Albowiem tylko mieszkając z rodzicami jesteśmy w stanie zapewnić sobie życie na pewnym poziomie wydając wszystkie pieniądze na drogie zachcianki, prezenty czy ubrania. Hiszpanie są jednym z narodów, który najpóźniej wyprowadza się z domu rodzinnego- jeśli jednak już zdecydujemy się wyprowadzić od rodziców to zazwyczaj będzie to mieszkanie wynajęte i dopiero po długim czasie młoda para może zdecyduje się na kupno w mieszkania. W końcu kupno mieszkania wiąże się z pewnymi wyrzeczeniami, oszczędzaniem i wtedy nie będzie można żyć na poziomie, który sobie wymarzyliśmy...

To tylko niektóre z spostrzeżeń, które zauważyłam, ale może są jakieś tematy, które szczególnie was interesują, jeśli macie pytania dotyczące życia w Hiszpanii z chęcią wam odpowiem w komentarzach lub w następnym poście!

A może byliście w Madrycie i życie wydaje się tam rzeczywiście o wiele piękniejsze?

Pozdrawiam i do następnego,

Justa