Szukając informacji na temat Walencji pierwsze co udało mi się przeczytać było to, że w jest to miasto w którym przez większość dni w roku świeci słońce, udało mi się nawet znaleźć informację, że tych dni jest 300- przed wyjazdem mój mąż śmiał się, że znając nasze szczęście natrafimy właśnie na te dni kiedy tego słońca nie ma...
Walencja co prawda przywitała nas słońcem, ale zaskoczyła wiatrem, który wnikał pod kurtki i rozwiewał włosy- mimo wszystko było całkiem przyjemnie, a chwilami nawet gorąco- szkoda tylko, że inne dni były mniej słoneczne, ale o tym opowiem wam innym razem!
Korzystając z wolnego weekendu, po zarezerwowaniu hotelu z samego rana w piątek z niewielkimi walizami wybraliśmy autostradę, która trzy godziny potem zaprowadziła nas prosto do centrum Walencji...
W tym poście opowiem wam co zaskoczyło nas w tym mieście, czy Walencja jest miastem wiecznego słońca oraz jak spędziliśmy pierwszy lutowy weekend 2014 roku, a tym samym jaka była nasza pierwsza podróż w Nowym Roku...


Miasto jest bardzo przyjemne dla turystów, wstęp do większości miejsc jest bardzo tani- wynosi około 2 euro (oprócz paru  nowocześniejszych budynków, do których wstęp jest o wiele wyższy- jednak o tych miejscach opowiem wam następnym razem).
Innym plusem tego miasta jest wiele punktów widokowych, dzięki czemu bez problemu możemy zobaczyć Walencję z lotu ptaka w całej okazałości...
Architektura miasta, jest ciekawa- jednak moim zdaniem (mam nadzieje, że emigranci i mieszkańcy z Walencji nie obrażą się) Barcelona jest o wiele ciekawsza i ładniejsza...

Katedra w Walencji jest jednym z tych miejsc, które warto zobaczyć- wejście do środka kosztuje parę euro, ale jeśli wolimy możemy wejść na przylegającą wieżę płacąc 2 euro, w międzyczasie możemy zerknąć do wnętrza katedry, a z góry widoki są naprawdę przecudowne- jednak przed tym jak zobaczymy Walencję w całej okazałości musimy pokonać około 207 schodów... no cóż, nie jest łatwo.
Katedra zbudowana została w XIII wieku, a we wnętrzu możemy zobaczyć zarówno cechy romańskie jak i gotyckie czy barokowe- w środku znajduję się też Święty Graal, który datowany jest na I wiek.

Następnym miejscem, do którego się udaliśmy były wieże Serrano- wstęp na górę kosztuje także około 1-2 euro, jest to rozrywka dla osób z kondycją- aby zobaczyć wspaniałe widoki z góry trzeba pokonać kilkadziesiąt schodów, co nie jest łatwe, zwłaszcza jeżeli doliczymy zmęczenie po całodniowym zwiedzaniu miasta...


Wieże te były jedną z dwunastu bram prowadzących do miasta, wykonane w stylu gotyckim pochodzą z końca XIV wieku- jednocześnie są zabytkiem, który jest tym jednym z tych lepiej zachowanych, a znajdując się w środku naprawdę czuć dawny charakter miasta.
Mimo, że wieże te spełniały funkcje obronne, to częściej używano ich jako miejsce różnego typu ceremonii, w których brali udział królowie- Torre Serrano uznawane były za główną bramę miasta.
Jednak od XVI do XVIII wieku w wieżach znajdowało się więzienie, które potem przeniesione w inne miejsce, a bramę do miasta przekształcono w muzeum- taką też funkcję pełni ten budynek do dziś.



Chyba najciekawszym budynkiem, który udało się nam zwiedzić tego dnia była Lonja de Seda (giełda jedwabiu), która od 1996 roku znajduję się na liście UNESCO- jest to też jednocześnie jeden z lepszych przykładów świeckiego gotyku w Europie.
Zbudowana została w XV wieku i zachwyca zarówno z zewnątrz jak i od środka- zachwyca zwłaszcza sala kolumnowa, która wypełniona została wieloma spiralnymi kolumnami, które zdają się nie mieć końca, a jednak gubią się w sklepieniu, tworząc misterną sieć, która wydaje się być utkana z jedwabiu...

Twórca Lonja de Seda chyba miał poczucie humoru- co robi pani na zdjęciu w prawym górnym rogu?

Sala kolumnowa- La lonja de seda

W środku zobaczyć można także typowe dla architektury hiszpańskiej patio z drzewami pomarańczowymi- to tutaj możemy odpocząć chwilę napawając się cudownymi widokami roślin oraz przypatrując się niesamowitej grze świateł, którą stwarzają dla nas witraże znajdujące się wewnątrz budynku...

W Lonja de Seda warto przypatrzeć się szczegółom- to one właśnie nadają temu miejscu specjalnego charakteru...

Fajnie było się tak powłóczyć uliczkami w Walencji i popatrzeć na nowe miejsca- przypatrzeć się nowym szczegółom i pooglądać ciekawe budowle. Walencja nie jest wcale tak inna od Barcelony, ale warto się  tam wybrać chociaż na weekend...