Zapraszam na więcej!

Moim śmiałym celem było pojechanie jak najdalej na północ w kierunku Hornbjarg, gdzie znajduje się rezerwat arktycznych lisów, jednak patrząc na mapę okazało się, że trasa ta może okazać się dosyć kłopotliwa, dlatego też zmieniłam nasz cel podróży na malownicze miasteczko Isafjodur, do którego prowadzić miała kręta droga omijająca zatoczki, po krótkiej konsultacji z mężem zdecydowaliśmy się na drogę 60, która miała być mniej kręta, a okazała się chyba jedną z najgorszych dróg prowadzących do miasteczka- mimo że niezbyt wygodna okazała się pełna pięknych krajobrazów i niezapomnianych widoków, bo to naprawdę niesamowite znaleźć się wśród szczytów górskich, gdzie widać tylko śnieg i piach (i trochę owiec...), no ale dobra zacznijmy od początku...

Pogoda okazała się niezbyt sprzyjająca długim wycieczką, deszcz który co chwilę o sobie przypominał nie pozwalał na dłuższe spacery- jednakże żal nie korzystać z wyznaczonych punktów widokowych, które zazwyczaj informują o ciekawych miejscach na trasie. Będąc jeszcze w zachodniej części wyspy zatrzymujemy się przy wygasłym wulkanie, jeśli się nie mylę to był to Grabrok, który został delikatnie przygotowany dla turystów- nam daje to małe wyobrażenie jak wyglądają wygasłe wulkany (no cóż, wielu w życiu nie widziałam...). Jest to naprawdę ciekawe miejsce, czarne skały porośnięte są szaro- białym mchem i niską roślinnością, a ze szczytu można przypatrzeć się innym wygasłym wulkanom i górom, które znajdują się w tle...

Wybieramy trasę prowadzącą przez Rezerwat Naturalny Vatnsfjordur, który prowadzi przez zaśnieżone góry, zbiorniki wodne pokryte lodem i śniegiem, skały oraz gołą ziemie...

Widoki mimo, że wydają się być księżycowe naprawdę robią wrażenie, a ja mam ochotę zatrzymywać się co 5 minut i robić zdjęcia, wszystko to przypomina krainę lodu (nie dziwi mnie, że wyspa nazwana została Iceland), wrażenie to potęguje pustka i brak sygnałów życia-jakiegokolwiek... na trasie nie spotykamy prawie w ogóle samochodów, ani ludzi...

Wodospad rozciąga się na wysokości 100 metrów, baza wodospadu ma 60 metrów, natomiast na szczycie jego szerokość wynosi 30 metrów- aby dotrzeć do tego wodospadu minąć trzeba kilka innych wodospadów, które mają podobną formę jednak są o wiele mniejsze.

Wkrótce żegnamy się z wodospadem i ruszamy w kierunku Isafjodur, które okazuje się małym rybackim (?) miasteczkiem, w którym ciężko znaleźć ślady ludzi... Szukając posiłku natrafiamy na małą restauracje, która serwuje jedne z najlepszych dań na wyspie- ja zamawiam naleśniki z warzywami, które są tak chrupiące, że nawet teraz cieknie mi ślinka. Mój mąż natomiast postanawia spróbować jagnięciny, która okazuje się także niezwykła w smaku...