W Hiszpanii modnym prezentem na wszelkiego typu śluby czy ważniejsze rocznice jest prezentowa książeczka, która w zależności od ceny jaką wyda osoba obdarująca, mieści w sobie noc z posiłkiem w wybranych hotelach, weekend w SPA, skok ze spadochronu etc...

My dostaliśmy właśnie taką książeczke z okazji ślubu (ahhh...kiedy to było), która zawierała noc i posiłek w jednym z ponad tysiąca hoteli na terenie całej Hiszpanii, po długich obradach (albo nie takich długich-bo chcieliśmy zwiedzić region Aragonii) wybraliśmy 3-gwiadkowe schronisko położone w samym środku gór, które dzielą Hiszpanię i Francję czyli Pireneji.

Tak sprawdzałam pogodę i mimo, że zapowiadali deszcz to nie spodziewałam się temperatur, które bliższe są raczej styczniowi niż czerwcowi...

Jak poradziliśmy sobie z tak niską temperaturą i czy Pireneje mnie zachwyciły? O tym dowiecie się z dalszej części posta.

Zapraszam was do obejrzenia zdjęć- jeśli lubicie piękne widoki to na pewno się nie zawiedziecie (dużo zdjęć!)

Uwielbiam góry, odkąd byłam w Zakopanym i naszych Polskich Tatrach zakochałam się w trudzie jakim jest zdobywanie szczytu, ale też ogromnemu zastrzykowi energii jaką daje pokonanie własnych słabości i zdobycie kolejnego szczytu.

Klimat polskich gór to coś czego do tej pory brakowało mi najbardziej tutaj w Hiszpanii, bo Polskie góry mają w sobie coś specjalnego, a im wyżej tym bliżej nieba, właśnie ten specyficzny klimat znalazłam w Pirenejach-mgła kojarzyła mi się ze zdobywaniem mojego pierwszego dwutysiącznika we mgle ;), szeroka rzeka przywoływała mi natomiast wspomnienia Wielkiejnocy z rodziną w Pienińskich górach- chyba właśnie przez to podobieństwo do Polskich gór pokochałam Pireneje i na pewno tam wróce, bo niecałe 2 dni to stanowczo za mało.

Po dojechaniu do hotelu nie było jednak wcale tak ciekawie, mgła i zimno trochę mnie przeraziły, w końcu, aby nie powielać błędów z wyjazdu na Minorkę (gdzie gotowałam się w długich spodniach)  do walizy włożyłam krótkie spodenki, okulary przeciwsłoneczne i strój kąpielowy- jednak patrząc na resztki śniegu w górach dotarło do mnie, że  raczej nie skorzystam w letnich ubrań i kompletnie nie umiem się pakować!

Na szczęście do walizki zapakowałam polar, na wypadek zimna w schronisku...no i całe szczeście, bo w stylowym polarku spędziłam pełne 2 dni i w nim występuje prawie na każdym zdjęciu.

Schronisko w którym mieszkaliśmy, wcale nie przypominało naszych Polskich schronisk, a raczej hotel- położony wśród gór, na którego tarasie można się napić gorącej kawy pięknie wkomponował się w krajobraz. Obsługa hotelu, pokoje i jedzenie to wszystko było na najwyższym poziomie.

Nie byliśmy jedynymi szaleńcami, którzy postanowili wybrać się wgłąb Pireneji na wycieczkę, ale byliśmy jedynymi bez parasolki czy kurtki przeciwdeszczowej- a ja dodatkowo byłam w butach, które niezbyt nadawały się do chodzenia po górach, ale nie zniecheciło nas to do wycieczki, przeciwnie śmieszyły nas spojrzenia osób, które myślały chyba, że urwaliśmy się z księzyca ;P.

Dla takich widoków było naprawde warto przemoczyć ubrania i spacerować w deszczu.

Pireneje to raj dla tych, którzy lubia wspinać się po skałkach, może nie koniecznie w taką pogodę.

Na górach śnieg, a ja żałowałam, że nie wzięłam zimowej kurtki, bo wtedy na pewno moglibyśmy sobie pozwolić na dłuższą wycieczkę.

Po lewej nasz widok z okna, a po prawej mijane krajobrazy

Niestety nasza wycieczka była krótka, a pogoda niezbyt nam ułatwiała dalsze zwiedzanie, dlatego następnego dnia zjechaliśmy w dół gór i zwiedzaliśmy okolice i pobliskie miasteczka z samochodu.